نام شهر منجیل پیش از ظهور اسلام مانگیل بودهاست. من، مان و ما پسوندها و پیشوندهای مکانی هستند. در زبان پهلوی مانیشن (manishn) یعنی خانه، مسکن و من (man) یعنی خانه و مانیشنیه (manishnih) یعنی زندگی. منجیل یا منگیل یا مانگیل یعنی «محل سکونت گیلها» برداشته شدهاست.
برخی از تاریخنگاران پیشین مانند زینالعابدین شیروانی که مؤلف کتاب بستان السیاحه است، گیلان را مأخوذ از نام جیل بن ماسل از فرزندان حضرت نوح میدانند که این سرزمین را بنا نمودهاست.
در کتاب سرزمینهای خلافت شرقی دربارهٔ نامگذاری این سرزمین (گیلان کنونی) به نام جیلان آوردهاست: «زمینهای رسوبی دلتا را جغرافینویسان عرب بهطور خاص جیل یا جیلان میگفتند و وقتی میخواستند تمام ایالت گیلان را اراده کنند، آن را به صورت جمع یعنی جیلانات (گیلانات) مینامیدند.
در کتب و مقالههای بسیاری نام منجیل آمدهاست از جمله در کتاب “عارف دیهیم دار” نوشته “جیمز داون” از شریف منجیلی نام بردهاست.
مقبره و گنبدی سالیان سال در آرامستان منجیل به نام محلی دلی گنبز که برگرفته از دلیر گنبد میباشد وجود داشت و کمتر کسی از نام اصلی مکان و شخصیتی که در اینجا مدفون بود خبر داشت. با مطالعه ای که از کتاب عارف دیهیم دار جلد دو از صفحات ۱۹۸ تا ۲۰۵ آمدهاست میتوان به این سؤال قدیمی پاسخ داد.
شریف منجیلی از افسرانی بود که در جنگ با سربازان شاه اسماعیل شمشیر به دست نگرفت. کاظم شفتی، شریف منجیلی و موسی تولمی … که از مدافعان بودند دستگیر شدند این سه نفر از جمله امرایی بودند که در قتل میرزا حسن و کارکیا شرکت داشتند به دستور شاه اسماعیل تحت نظر قرا گرفتند تا نگریزند. پس از شکست سپاه شورشی چون دیگر موردی به حضور سپاه شاه اسماعیل در منطقه رودبار تا کناره دریای خزر وجود نداشت شاه اسماعیل آن قسمت از سپاه خود را احضار کرد و شورشیهای دستگیرشده را تحویل کارکیای جوان داد و قصاص آنها را به او سپرد. موسی تولمی توبه کرد و شاه اسماعیل دستور داد از قتل او صرف نظر شود؛ و او را در حبس نگه داشتند تا فرصت یابد از کرده خویش پشیمان شود. اما در مورد کاظم شفتی و شریف منجیلی شاه اسماعیل گفت چون سمت ریاست داشتند و اوامر مربوط به قتل عمو و پدرت را دادهاند باید قصاص شوند. شاه اسماعیل سپس از لاهیجان رفت و کارکیا روزی را برای قتل کاظم شفتی و شریف منجیلی تعیین نمود.
تهیه و گردآوری – علی ارکنی
این پست ۳۰۴۳۸ بار بازدید شده
نظر شما